Hoi iedereen,
Het is niet mijn gewoonte om iets op een forum te posten, maar hier gaat ie dan toch maar...
Ik ben de mama van een zoontje dat een duidelijke achterstand heeft op vlak van spraak en taal. Hij is op zijn 15 maanden vlot beginnen brabbelen... En dat is eigenlijk zo gebleven. Hij maakt geen “standaard” geluiden als “baba” enzo, maar hij heeft echt zijn eigen taaltje. Het klinkt een beetje of hij Zweeds praat Daarnaast gebruikt hij eigenlijk zo goed als geen gebaren. Hij wijst niet, en imiteert weinig. Hij zwaait wel “dada”, kan klappen in de handjes en als je “bravo” zegt doet hij zijn armen in de lucht. Maar daar blijft het zoal bij... Mijn grote zorg is ook dat hij weinig begrijpt. Of dat lijkt toch zo alleszins... Soms denk ik: hij begrijpt me, maar soms ook compleet niet. Maar bijvoorbeeld: ga de schoentjes halen, dat zou bv. een veel te moeilijk opdracht zijn voor hem. Hij reageert verder ook niet consequent op zijn naam.
Verder loopt zijn ontwikkeling goed. Zijn fijne motoriek is heel sterk. Hij liep niet heel vlug (op 15 maanden) maar wel onmiddellijk stevig en goed. Hij klimt en klautert op zowat alles en hij kan zelf eten met een lepel en drinken uit een open beker. Qua grove motoriek valt nog wel op te merken dat hij heel hoog op zijn tippen loopt als hij geen schoentjes aanheeft.
Ook is het een heel sociaal mannetje. Hij is graag tussen de mensen en ziet heel graag kindjes. Hij lacht veel en hij is ook niet snel slecht gezind. Hij is een avonturier en gaat graag op ontdekking.
Het lijkt gewoon soms ook wel dat hij gewoon geen aandacht heeft voor taal/communicatie. Hij is meestal met zijn ding bezig (en vaak ook heel vluchtig in zijn gedrag, het is geen zittend gat), dus het lijkt of hij er gewoon geen interesse voor heeft. Tot nu toe heeft hij er ook nog geen frustraties rond...
Zijn gehoor is getest, dat is in orde. Verder hebben we ook al contact opgenomen met de thuisbegeleiding van het KIDS. Er is een kleine wachtlijst maar vanaf februari/maart zouden ze kunnen starten. Ze gaan dus bekijken waar de taal en communicatie spaak loopt en zowel hem als ons hierin begeleiden. Als ze vermoedens hebben dat er echt niet iets ok is, dan kunnen ze ons doorverwijzen naar bv. het COS.

Ik weet dat jullie ook geen antwoord hebben op de vraag “wat is er met mijn zoontje aan de hand”, maar ik vroeg me af of mensen mijn verhaal herkennen. Zelf werk ik als opvoedster met personen met een mentale beperking, en ik heb gewoon al heel veel gezien... Daarom gaan er ook echt drama’s om in mijn hoofd. Zelf ben ik ondertussen ook naar een psycholoog aan het gaan om mijn gedachten wat te ordenen.

@Maaike: Ooh, dankjewel voor je snel antwoord! Het doet me wat om te weten dat iemand die me van kop noch staart kent toch de moeite neemt om een bericht achter te laten. Toch een goede stap genomen dan, posten op een forum 😉
Heel erg bedankt voor je bericht, dat zijn echt bemoedigende woorden. Ik weet dat hij nog jong is en het nog alle kanten kan uitgaan, maar ik zit echt in het verkeerde beroep. Beroepsmisvorming noemen ze dat dan... Ik pieker mezelf suf. Het is vind ik heel knap van jou dat je je geen zorgen maakte terwijl je ook opvoedster bent en ook je omgeving zich zorgen maakte. Maar als moeder voel je dat waarschijnlijk ook wel instinctief aan of zorgen terecht zijn of niet... of ook niet, ik weet het voor het moment echt niet. Soms denk ik zus, soms ik zo.
Het zou alleszins mooi zijn als mijn zoontje over een creatief brein zou beschikken. Mijn vriend en ik hebben beide een creatieve geest, dus in mijn toekomstbeleving had (heeft) mijn zoontje dit ook. Maar als de ontwikkeling niet verloopt zoals in de boekjes beschreven staat dan kan je niet meer helder naar de toekomst kijken...

Als ik jou nog een vraag mag stellen: hoe zat het met het taalbegrip van jouw zoon? Dat is bij mijn zoontje echt niet zo sterk, en dat is hetgeen waar bij mij echt de alarmbellen bij gaan rinkelen...

Eén van mijn kinderen sprak niet toen hij op 2,5-jarige leeftijd naar school ging. De woorden die hij gebruikte kon je op 1 hand tellen. En dat is tot de zomervakantie zo gebleven. Waarom hij die zomer plots besloot wel gebruik te maken van taal, dat weten we niet. Wel dat hij in veel dingen zo was. Pas op 18 maanden liep hij, om dan ineens in dezelfde week de hele dierentuin rond te lopen en zijn buggy geen blik waardig te keuren. Ook met tekenen was dat zo: hij weigerde iets op papier te zetten in de eerste en begin tweede kleuterklas. Tot hij op zijn vijf jaar plots auto's, ridders, dieren... begon te tekenen. Hij is nu een normale intelligente jongen van 14 jaar. Hij heeft in de lagere school uitbreiding gekregen voor taal en rekenen (ging in 5 en 6 een dag per week niet naar de klas, maar kreeg een uitgewerkt programma aan uitbreiding). Ik denk dat het nu nog te vroeg is om al conclusies te trekken. Maar ik begrijp wel dat je je daar toch wat zorgen over maakt. De oudere broer heeft ASS, en daar heb ik me met momenten wel zorgen over gemaakt (en nu soms nog).
X

@anoniem: Ik vind het echt straf hoe elk kind zo anders ontwikkelt. Toch vind ik het beangstigend dat mijn zoontje de bewuste mijlpalen niet bereikt wanneer het geacht wordt. Ik maak me echt zorgen ja, de ene dag al wat meer dan de andere, maar zoals eerder vermeld zit ik ook echt in het verkeerde beroep. Ik weet gewoon teveel wat er mis kan lopen en welke impact dit kan hebben op het kind en zijn ouders.
Maar natuurlijk haal ik geruststelling uit wat jij hier neertypt. Dankjewel hiervoor...
Had jouw zoontje ook zijn eigen taal vooraleer hij zijn woordjes sprak?

Ik wil ook nog even zeggen dat ASS ook ter sprake is gekomen bij mijn zoontje (door K&G), maar uiteindelijk denk ik niet dat het dat is. Hij is veel te sociaal en heeft eigenlijk geen nood aan structuur ed.
Voor jou ook niet simpel (geweest) dan, een kind met ASS. Dat lijkt me toch ook een hele zoektocht om mee om te gaan als ouder. Beroepsmatig is dit een heel ander gegeven...

aAangepast door jongensintwild op 15/12/2018 07:35

aAangepast door jongensintwild op 15/12/2018 07:34

@jongensintwild Ok, je hebt me weer wat wijzer gemaakt Ik dacht er ondertussen al wat van te kennen maar dat is duidelijk niet zo 😅 Merci alvast om dit alles met me te delen.

Goh, jij hebt het dan ook best wel al pittig (gehad) met jouw kroost denk ik eh. Maar ook met een kronkelend pad geraak je duidelijk ook nog op je bestemming, ook al doe je daar wat langer over... Ik put veel troost uit de zaken die jij vertelt. Ook al is je kindje niet de “standaard” om het zo te noemen, ze komen er ook wel... Goh ja, maar wat is tegenwoordig de standaard eh? Kinderen moeten én slim zijn én knap én sociaal én beleefd én zich goed kunnen bezig houden alleen én vooral ook braaf zijn én... De sociale druk is niet min tegenwoordig.
Zoals ik al eerder zei vind ik het ook niet erg als mijn zoontje niet de primus van de klas wordt, maar nu weet ik gewoon nog te weinig en dat maakt me gek. Ik weet gewoon niet welke kant het uit gaat gaan. Wat mijn grote hoop is, is dat hij mentaal sterk genoeg gaat zijn om zelfstandig te wonen. Én natuurlijk dat hij ook gelukkig kan zijn. Maar dat wilt iedereen voor zijn kind... Het is ver voorui gekeken, ik weet het. Maar ik heb veel moeite om mijn toekomstbeeld even uit te schakelen en het te bekijken van dag tot dag.

@jongensintwild Daar is het absoluut te vroeg voor om dat te denken! Maar het is gewoon de toekomst waar ik (te vaak) aan denk. Ik zou het nu echt van dag tot dag moeten bekijken, maar dat lukt me niet of toch moeilijk...

ASS sluit ik zeker niet uit, maar we hebben 2x een auti-experte komen laten observeren (op aanraden van de kinderarts, dat had ik nog niet vermeld geloof ik) en zij ziet geen kernautisme. Een “lichtere” vorm is alsnog mogelijk, maar daar is het nog te vroeg voor om een uitspraak over te kunnen doen.

Wat mijn buikgevoel zegt... Heel veel 😋 Té veel. Ik denk dat ADHD zeker een mogelijkheid is. Maar ik denk ook aan bijvoorbeeld een TOS. En natuurlijk blijft mijn grote vrees dat hij een verstandelijke beperking heeft...

Inderdaad, het KIDS is die school in Hasselt 😊

@jongensintwild Sorry, het lijkt dat ik je tegen borst heb gestoten. Dat is niet mijn bedoeling. Sorry als ik zaken verkeerd verwoord, ik probeer gewoon een beetje meer inzicht te krijgen... Ik wil zeker niets verkeerd zeggen maar ik typ de dingen gewoon neer zoals ik ze aanvoel.

Feit is dat mensen met dat “lichte autisme” het waarschijnlijk moeilijker hebben dan mensen met een zwaardere vorm omdat ze ook de mentale capaciteiten hebben om te begrijpen dat ze anders zijn. Maar dat is ook zo met mensen met een mentale beperking. Personen die zwak begaafd zijn zullen het vaak moeilijker hebben dan personen met een ernstig mentale beperking. Gewoon ook weer om het feit dat ze weten dat ze anders zijn. En dat is zonder meer moeilijk... Toch als ik cru gezegd mocht kiezen zou ik kiezen dat mijn kind liever een “lichte vorm” van autisme heeft of dat het zwakbegaafd is. Waarom? Omdat ze veel meer mogelijkheden hebben naar het latere leven toe. Ook al hebben ze het misschien zwaarder... Maar dat hebben “normale” mensen ook vaak. Die worden ook depressief of hebben een laag zelfbeeld of krijgen een eetstoornis of wat dan ook. Maar daar kan meestal hulp voor gezocht worden, ook al heeft die misschien geen kans op slagen. Maar er is perspectief!
En dat kan je gewoon niet zeggen van mensen met zwaardere beperkingen. Ook zij hebben natuurlijk perspectief, maar de opties zijn beperkter. Ik heb ondertussen al veel gezien. Families die hun hele leven gebukt gaan onder het juk van hun ernstig beperkt kind. Natuurlijk heb ik daar schrik voor! Dat lijkt me toch logisch.

Jouw zoon doet het nu toch super! Wiskunde-wetenschappen is een mooie richting. Het maakt je zelf toch oprecht gelukkig dat hij dit nu doet? Ook al is het misschien wat turbulent met tijden (daar kan ik me niet over uitspreken). Ik neem aan dat hij toch capaciteiten genoeg heeft om later zelfstandig te zijn (misschien met wat extra hulp). Dat is toch hetgeen wat elke mama wilt?
Ik heb er persoonlijk ook echt geen problemen mee om mijn zoontje later naar een aangepast onderwijs te sturen, zoals de KIDS. Hetgeen ik wil is is dat hij zich maximaal kan ontplooien, wat daar ook voor nodig is. Jij bent denk ik toch ook blij met de keuze om hem daar school te laten volgen?

En nogmaals, sorry als ik zaken verkeerd zeg. Dat is echt mijn bedoeling niet. Ik insinueer misschien ook te veel... Vergeef me dat. Het is nu gewoon hetgeen hoe bepaalde zaken in mij opkomen. Ik heb gewoon geen idee wat er mij te wachten staat en dat boezemt me angst in.

@jongensintwild Nogmaals: sorry! Ik weet echt niet wat ik verkeerd gezegd heb. Het is niet mijn bedoeling om je te beledigen of wat dan ook.

Als jij liever een kernautist als zoon hebt, ok... Dan is dat jouw mening. Mijn mening is anders daarover.
Wat in mijn ogen “licht autisme” is zal ik je vertellen. Ik heb namelijk een papa bij wie een hele tijd geleden op zijn 50 jaar Asperger is vastgesteld. En ja ik weet dat die term nu niet meer gebruikt wordt. Mijn papa heeft het niet gemakkelijk gehad nee en nu nog niet, maar hij heeft wel de capaciteiten om een gezin te stichten en een zo normaal mogelijk leven te leiden. Iemand die mentaal zwak is en daarbij een zware vorm van autisme heeft en alleen kan functioneren in een speciale voorziening (waar ik bijvoorbeeld werk) en die ik bijna dagelijks in de time-out moet zetten... Dat noem ik geen lichte vorm. Denk jij dat zij dan wel gelukkig zijn? Denk jij dat je als ouder dan gelukkig bent als je je kind niet onder controle hebt en genoodzaakt bent om je kind te plaatsen?

Ik zwijg er nu verder over. Dit wil ik niet... Ik wou gewoon wat raad over mijn zoontje en jij valt me aan omdat ik in jouw ogen verkeerde dingen zeg. Ik ben gewoon bezorgd, er spookt vanalles in mijn hoofd.