Wetenschappelijk zal het zeker niet bewezen zijn en over hoeveel personen gaat die studie? 100 personen?
De meeste personen hebben wel bepaalde gevoelens na een abortus, is het woede, verdriet, twijfel het maakt niet uit, maar gevoelens zijn er zeker.
Als jij er niets van gevoel bij hebt zegt het meer over jouw persoonlijk.
De redenen die je ook aanbrengt om abortus te plegen, zijn allemaal kleine zaken die je kan veranderen.
Schulden? Iedereen die een woning afbetaald heeft schulden.
Te kleine woning? verhuizen ev je woning verkopen en iets groters kopen of huren, bijbouwen, zolder ombouwen?
Mentaal? Iedere moeder denkt wel eens dat ze geen goede moeder zijn, of het niet correct doen.
Medicatie of röntgenstralen? Er zijn zoveel mensen die medicatie of alcohol hebben genomen zonder te weten dat ze zwanger zijn, alsook voor de stralingen er zijn dokters en verpleegkundigen die ook worden blootgesteld hieraan en nog meer dan jouw voordat ze een positieve test in handen hebben.
Jij weet zelf niet wat je wilt, de ene keer ja de andere keer neen.
Je zit continu te verkondigen dat je er mentaal niet gaat van 'afzien', maar bij de eerste post zeg je:
* aan de andere kant ben ik ook bang voor de emotionele impact van abortus, ik zal dit trouwens alleen moeten dragen want hoewel niemand in mijn omgeving een derde kind zou aanvaarden zouden ze abortus nog minder kunnen begrijpen (had gewoon nooit mogen gebeuren vinden zij) en voor mijn man is abortus een scheidingsreden
Waardoor je jezelf spreekt jezelf heel de tijd tegen spreekt.
Alsook van je man, geen liefde, je wilt scheiden, extreem jaloers, bewakingscamera's in huis, telefoon controleren enz enz.
Als je echt geen kinderen meer wou hebben, moest je maar meer je voorzorgsmaatregelen hebben genomen.
Condooms kunnen scheuren, de pil kan eens minder goed werken, maar misschien is het beter dat je een abortus laat uitvoeren. Dat is dan al 1 kindje dat niet gaat opgroeien in een liefdeloos gezin, waar het verre van welkom is van de 'moeder', met die bepaalde gedachten.
Want als jij al zo vlot omgaat daarmee, met een levend wezentje zonder emotie in de 'vuilbak' te gooien verdien je het niet.
Ik hoop dat dit topic niet echt is, het zou ontzettend erg zijn voor die kinderen van de ts.
De meeste personen hebben wel bepaalde gevoelens na een abortus, is het woede, verdriet, twijfel het maakt niet uit, maar gevoelens zijn er zeker.
Als jij er niets van gevoel bij hebt zegt het meer over jouw persoonlijk.
De redenen die je ook aanbrengt om abortus te plegen, zijn allemaal kleine zaken die je kan veranderen.
Schulden? Iedereen die een woning afbetaald heeft schulden.
Te kleine woning? verhuizen ev je woning verkopen en iets groters kopen of huren, bijbouwen, zolder ombouwen?
Mentaal? Iedere moeder denkt wel eens dat ze geen goede moeder zijn, of het niet correct doen.
Medicatie of röntgenstralen? Er zijn zoveel mensen die medicatie of alcohol hebben genomen zonder te weten dat ze zwanger zijn, alsook voor de stralingen er zijn dokters en verpleegkundigen die ook worden blootgesteld hieraan en nog meer dan jouw voordat ze een positieve test in handen hebben.
Jij weet zelf niet wat je wilt, de ene keer ja de andere keer neen.
Je zit continu te verkondigen dat je er mentaal niet gaat van 'afzien', maar bij de eerste post zeg je:
* aan de andere kant ben ik ook bang voor de emotionele impact van abortus, ik zal dit trouwens alleen moeten dragen want hoewel niemand in mijn omgeving een derde kind zou aanvaarden zouden ze abortus nog minder kunnen begrijpen (had gewoon nooit mogen gebeuren vinden zij) en voor mijn man is abortus een scheidingsreden
Waardoor je jezelf spreekt jezelf heel de tijd tegen spreekt.
Alsook van je man, geen liefde, je wilt scheiden, extreem jaloers, bewakingscamera's in huis, telefoon controleren enz enz.
Als je echt geen kinderen meer wou hebben, moest je maar meer je voorzorgsmaatregelen hebben genomen.
Condooms kunnen scheuren, de pil kan eens minder goed werken, maar misschien is het beter dat je een abortus laat uitvoeren. Dat is dan al 1 kindje dat niet gaat opgroeien in een liefdeloos gezin, waar het verre van welkom is van de 'moeder', met die bepaalde gedachten.
Want als jij al zo vlot omgaat daarmee, met een levend wezentje zonder emotie in de 'vuilbak' te gooien verdien je het niet.
Ik hoop dat dit topic niet echt is, het zou ontzettend erg zijn voor die kinderen van de ts.
