Iets gevonden dat ik echt niet graag eet: vlammende banaan! Zo' banaan met drank in een pakje op de bbq. Jakkes hoe vies is dat:)

oh my god... Mieke... en dat op mijn nuchtere maag...

als het tamelijk normaal blijft, eet ik ook wel redelijk veel. op restaurant of bij vrienden/familie eet ik altijd netjes mijn bordje leeg. soms met lange tanden, maar tja, een mens moet beleefd zijn vind ik.

als kind vaak moeten helpen als er een varken of rund geslacht werd, voor in de diepvries. Dan kwam een hele dag een slager om alles te verwerking in worst, stoofvlees, hamburgers, biefstuk, enz... Heel leuk, vond ik toen. Maar als het nadien in mijn bord lag moest ik toch wel eens slikken. Vaak omdat al vooraf beslist werd welk dier er genomen zou worden, en vaak werd dat beestje dan wat extra in de watten gelegd. Het varken kreeg wat oud brood als extraatjes en dergelijke. Dus er ontstond een soort 'band' tussen mij en dat dier. En dan lag dat plots in mijn bord en moest ik het opeten...

wat ik eigenlijk echt niet lust, dat is sterke drank (wiskey, jenevers, Cointrau en dergelijke toestanden).

Wat lust ik niet? Rode kool, warm fruit bij eten.

Waar ben ik niet zot van? Spek (enkel als hij héél hard gebakken is), erwtjes en worteltjes.

Voor de rest lust ik alles, net als mijn dochter, ze is zot van oesters en olijven! Heel gemakkelijk om met haar op restaurant te gaan!

ik eet ook eigenlijk tamelijk veel graag. die dingen die hierboven opgenoemd worden zoals ogen, insecten en dergelijke: nog nooit geprobeerd, maar hoop ook dat ik het nooit moet proberen. Denk niet dat ik het zou binnenkrijgen. vroeger was daar zo'n programma op tv waarbij 3 BV's allerlei extreme proeven moesten doen, en vaak zat daar ook een eet-proef bij. wel, ik heb dat vaak gezegd: ik ging alles durven proberen, maar voor dat eten ging ik altijd passen.

leuke anekdote misschien: toen ik ging trouwen voor de kerk, moesten we gaan eten bij de pastoor. dat was traditie in het dorpje waar ik woonde. gewoon bij de pastoor thuis, op een zaterdagavond, een etentje met één koppel dat ging trouwen. Dus het was de beurt aan mijn man en ik. Weet nog dat het daar zeer donker was, een klein schemerlampje in een hoekje, en hier en daar een kaarsje, meer verlichting was er niet. De pastoor zei dat hij entrecote ging klaarmaken, van speciale runderen uit frankrijk. hij had die daags voordien gaan afhalen bij een goeie vriend van hem, die hadden zoveel dagen liggen 'rijpen' enz...
We krijgen die entrecote in ons bord, en er hangde echt kweetniet hoeveel vet aan. Ik durfde dat niet allemaal afsnijden, er zou amper vlees overblijven . Gezien het er zo donker was, en er veel bloemen en brol op tafel stonden, kon ik ook niet echt kijken in het bord van mijn man of van de pastoor. Dus ik echt alles binnengeslikt. Het kraakte vaak keihard tussen mijn tanden tijdens het knabbelen, zo hard waren die pezen en dat vet. bah. maar telkens met een slok wijn: glug, en binnen. Hij vroeg of we die pure smaak van dat vlees proefden. hihi. ik alleszinds niet veel. na de maaltijd nam hij de borden, en vroeg hij waar mijn "afval" lag. Ik zei dat ik geen afval had. "wablief??? heb jij dat zo allemaal opgegeten??" ik beleefd: euh.. ja. "hahaha, meen je dat?? heb je al dat vet en die harde boorden opgegeten?" Toen pas zag ik dat op de twee andere borden een hoop "afval" lag.
Tijdens de misviering grapte hij voor een volle kerk: "laat ons hopen dat de bruidegom altijd even mooi zijn bordje leegeet als de bruid, want de liefde van de man gaat door de maag".

haha, Anja, een verhaal om aan je kinderen te vertellen, gieren !!!