normaal gezien zou je een verzoekje gekregen hebben.

Goh, maagzuur, erg vervelend he ! Ik heb er gelukkig niet alle dagen last van. Ik drink elke avond voor het slapen een glas melk, is goed tegen het zuur en tegen de kuitkrampen. Verder mag je ook gaviscon nemen dacht ik. Wat ook helpt is geen koffie en thee drinken en ook geen frisdrank met bruis en fruitsap. Het helpt ook om niet direct achter het eten te gaan liggen.

Grts

Ike, ik heb je opnieuw een mailtje gestuurd. Heb je het gekregen ?
Vandaag dus een echo op 38.4dagen, beebje lag nog een beetje dwars. Nogmaals gevraagd om sectio maar ze wil het een kans geven. Ze ziet geen medische indicatie om een sectio te doen. Beebje is nog niet ingedaald, dit had ze vorige week al verteld dat de kans hiertoe klein is door de hoeveelheid vruchtwater. Maar wel al een vingertop ontsluiting. Ook op de CTG al enige activiteit te meten, en op de echo was vernix te zien, wat wijst op het einde van de zwangerschap.
Zo morgen een spannende dag voor jullie, mijn duimpjes staan morgen de hele dag omhoog !
Lukt het een beetje om te rusten, want met al die ongemakken zul je je wel niet al te fit voelen?

Groetjes

om het bericht even af te sluiten, voor mensen die ooit op polyhydramnion zoeken... ons meisje werd op 23 mei 2012 geboren. ze kon niet zelfstandig ademen en had een ernstige neuromusculaire aandoening. ze zoeken nog steeds de oorzaak, hopelijk niet genetisch, of er is veel kans dat ikzelf en mijn dochter ook de aandoening hebben (steinert).
Ons meisje stierf op 1 juni, ze is 9 dagen bij ons gebleven.. lieve lieve mooie meid...
ik wil maar zeggen: altijd goed opletten en zeker naar de dokter gaan als je ongerust bent... te veel vruchtwater (veel te veel) kan dus wel voortkomen van aangeboren afwijkingen... laat je niet te snel afschepen... gelukkig hadden ze het in UZ gent ernstig genomen en konden we nog 9 dagen genieten en afscheid nemen... anders was ons meisje meteen gestorven.
veel succes

Warme knuf!!!

Ik wil hier nog reageren om andere vrouwen te waarschuwen. Op 33 weken werd bij mij Polyhydramnion vastgesteld. Op 34 weken uitgebreide echo bij universitair ziekenhuis. Daar zagen ze niets verkeerd aan het kindje. We gingen naar huis met de boodschap dat het ofwel ideopatisch was of een slokdarmatresie. Wat perfect te opereren valt. Slokdarmatresie sprak mijn eigen gynaecoloog tegen want er was maagvulling gezien. Mijn baby bewoog veel in mijn buik en groeide goed. Maar ik voelde hem ook nooit hikken. Ik had op dat moment een AFI index van 31. Op het internet hadden wij een onderzoek gevonden als de index tussen de 25 - 30 is dan het lichte polyhydramnion is. 31-35 is matig en boven de 35 is extreem. Dit onderzoek zei dat bij de twee laatste groepen de kans op een afwijking 91 % was. De arts in het UZ gaf ons een kans van 85% op een gezond kind. Op dit moment hebben wij dit willen geloven denk ik. Ze lieten ook uitschijnen dat een abortus op die termijn niet meer kon. Daarom werd er geen vruchtwaterpunctie of MRI scan voorgesteld. Ik wil iedereen aanraden die milde of extreme polyhydramnion heeft om een vruchtwaterpunctie of MRI scan te eisen. Abortus kan in Belgie op grond van medische reden en mits goedkeuring van de ethische commissie tot het einde van de zwangerschap. Laat het niet na om naar een ander universitair ziekenhuis te gaan die er wel voor gekend staat om late abortussen te doen. Bel ze desnoods allemaal af tot er één wil. Ook als ze in een bepaald ziekenhuis de verdere testen niet zouden willen doen omdat ze dan bang zouden zijn dat je meteen in gang zou schieten of dat het kind een nadeel zou ondervinden van de MRI scan.
Ons kindje werd geboren en alles leek ok. Wel wat voedingsproblemen. De eerste paar weken was hij rustig daarna begon hij meer en meer te huilen. Tot er op een 1.5 maand een groeiachterstand werd vastgesteld. Na onderzoek uiteindelijk een zeer ernstige diagnose gekregen. Ons zoontje had een zeer ernstige en uiterst zeldzame hersenafwijking. Hij zou nooit verder geraken dan een ontwikkeling van een baby van 3 maand max. en zou zeer ernstige en uiteindelijk niet meer behandelbare epilepsie krijgen. Ons kindje had ook pijn. Na de diagnose heeft hij nog 12 weken geleefd. Het was de hel. Zelfs door zijn pijnmedicatie had hij pijn. Elke aanraking of verzorging zorgde bij ons kindje voor teveel prikkels. Zijn doodstrijd heeft uren geduurd.
Ik schrijf mijn verhaal neer omdat ik hoop dat iemand in mijn geval dit binnen enkele jaren ook leest. Ik had ook bovenstaande reacties gelezen maar wou geloven dat het bij mij niet zo ging zijn en vertrouwde de artsen. Als je bovenstaande leest dan kan je niet geloven dat het jouw ook zal overkomen. Het kan niet zijn dat jij 1 op 10000 / 100000 / 350000 zal zijn. Maar het kan echt wel. Alstublieft doe de verdere testen en denk echt na bij een zware afwijking over abortus. ( Als Belgie niet meer wil, kan je nog altijd naar Spanje gaan) Ik weet dat het op zo een late zwangerschapstermijn een zeer moeilijke beslissing is. Maar wij hebben aan de andere kant gestaan en het alternatief was voor ons niet beter.
Ik wens jullie allemaal het allerbeste toe en veel kracht.