Hoi iedereen
een hele tijd weggeweest van dit forum en heb nu hier en daar wat bijgelezen...
Hier nog wat ervaringen van mezelf en ondervindingen
* wij mochten op aanraden van kinderarts en huisarts en osteopaat perdolan geven als R teveel pijn had (krampen) of te onrustig was waardoor ze niet wou slapen => mijn ervaring zegt dat ze van die perdolan nog MEER krampen krijgt en het dus totaal niet helpt. Dus Perdolan wordt nu gebannen tenzij ze koorts heeft.
* wij geven ook omeprazole tegen de reflux. Ik vind het heel moeilijk om de verschillen te zien met Zantac. Ze geeft nog altijd terug, boertjes laten is heel moeilijk (kan aan de pap liggen NAN AR) en ze krijgt er meer krampen van.
* ze heeft een tijdje echt slecht geslapen, niet te sussen , onmogelijk om in slaap te krijgen dus we zijn naar osteopaat gegaan. Daar verteld van het moeilijke slapen, de reflux, de hik, een keer per dag een kaka pamper ... Na eerste keer osteopaat heeft ze een "hemelse" week gehad. Goed geslapen, hik verdwenen, echt een heel blije baby, ... Dus idee "oh oef die osteopaat verricht wonderen". Na de tweede keer (vorige week donderdag denk) is het hek van de dam gegaan ... Onophoudelijk krijsen van avond 17u tot volgende middag... Krampen, geen windjes maken, geen kaka,... Vreselijk om te zien en te horen. (net na osteopaat ook tweede rotarix gekregen maar dit zou geen verstopping veroorzaken ). Uiteindelijk glycerine stopjes gaan halen en dan heeft ze drie keer kaka gedaan (twee keer groen en een keer oranje dus osteopaat zal wel iets veranderd hebben). de dagen erna nog altijd veel krampen , veel huilen, moeilijk slapen, geen kaka doen,... Als ze nu zelf kaka doet dan is het een mini beetje terwijl het voor de osteopaat wel goed ging. Ze heeft terug de hik en de melk komt ook nog terug dus ik heb nu het idee dat die osteopaat meer kwaad dan goed heeft gedaan voor haar.
Wat zijn jullie ervaringen met een osteopaat en het effect op je baby ?
Vandaag slaapt ze eindelijk terug voor de eerste keer zonder al te veel problemen.
Hoewel het wordt afgeraden laten we ze op haar buik slapen. Overdag als ik wakker ben dan ga ik om de tien minuten kijken en voelen. 's avonds laten we ze het eerste uurtje goed indommelen op haar buik en nadien draaien we haar om zodat we ook geruster kunnen zijn.
Bij ons was het op de buik laten slapen een wereld van verschil in onrust en rust voor haar en voor ons.
@Elise290 was jouw kindje niet een moeilijke slaper ? Ik laat R ook tegen mijn borst in slaap vallen terwijl ik wat rondstap of ik stop ze in draagzak en ga wat wandelen. Ik wikkel dekentje rond haar als ik ze draag op mijn arm om in slaap te vallen en eens ze slaapt leg ik ze met dekentje en alles in haar bedje zodat ze geen overgang heeft van warm koud warm.
Ik heb de indruk ook dat als ze op haar buik ligt ze veel minder last heeft van de reflux. Als we ze te snel op haar rug leggen na een pap dan krijst ze soms de boel bijeen dus misschien heeft ze last van zuur dat terug komt ?
R is heel snel terug moe. Een uur na haar vorige dutje moet ze alweer slapen maar eigenlijk is dat te weinig rechtop tijd na haar pap (wakker worden, pap drinken 20 minuten, en dan nog 30 minuten om te spelen en terug te laten slapen = niet genoeg rechtop tijd) dus vaak wandelen we nog 20 minuten rond met haar op onze arm.
R slaapt al langere tijd op haar eigen kamertje en dus met babyfoon. Ik moet zeggen dat ik VEEL beter slaap als ze bij ons op de kamer ligt en ik elk geluidje hoor dan nu met de babyfoon. Ik ben veel ongeruster nu maar mijn hubbie is er van overtuigd dat we ze nu al moeten leren om op haar eigen kamer te slapen. Ik ben er niet zo van overtuigd. Denk niet dat je een baby kan verwennen met teveel knuffels, liefde en het feit dat ze weten dat je er snel bij bent als er iets is (nachtmerrie, krampen, ... ) Nu moet ik uit bed, mijn kamerjas aandoen, sloefen aan, babyfoon op stil want anders komt mijn lawaai ook door de babyfoon en wordt mijn hubbie wakker die dan toch moet gaan werken, gang door, gsm meenemen om een beetje licht te hebben... Kost allemaal veel meer tijd.
hebben jullie soms last van "faalangst" ?
Nu de laatste dagen als het zo moeilijk gaat dan loop ik er uren mee rond , ik rijd er mee naar apotheek, naar winkel want huishouden en zo moet ook gebeuren, ik probeer alle mogelijke technieken om haar te sussen en beter te laten voelen, ... komt mijn man thuis, hij pakt haar en flop, na 2 minuten stil... Dan huil ik tranen met tuiten. uit frustratie omdat mijn hubbie daardoor totaal niet door heeft wat mijn dag geweest is en dus niet kan inschatten wat het is om een huilende baby te hebben een hele dag die duidelijk last heeft van iets en die je niet kan helpen. Anderzijds omdat het dan misschien toch aan mij moet liggen dat er iets in mijn vibe zit waardoor R niet rustig wordt...
Hopelijk ben ik niet de enige die twijfelt aan zichzelf.. of meehuilt met de baby
Meestal als ik eens meehuil is dat de moment waarop R ook rustig wordt ???
