Misschien wat stom, maar nu de bloedingen stilaan aan het verminderen zijn en ik terug iets begin te voelen wat op libido lijkt, begin ik ook wat angstig te worden. Ik ben ingeknipt, heb weken moeten neerliggen om de bevalling niet te snel te laten beginnen, ben ontzettend veel bijgekomen, last gehad van mijn bloeddruk, problemen gehad bij de nageboorte, enfin, mijn lichaam is helemaal gemolesteerd. En dan hoor ik een stemmetje in mij dat zegt, gaat dat wel zo makkelijk zijn, die eerste keer weer? Hoe valt het mee of tegen, penetratie vlakbij de knip? Hell, ik ben zelfs bang voor een eerste orgasme na al die maanden (!), dat het pijn gaat doen ofzo, ik weet het niet. Je hoort en je leest er zo weinig over... Hoe ging dat bij jullie? Zijn er dingen die ik kan doen om het wat aangenamer te maken?

Ik was ook bang voor de eerste keer eerlijk gezegd, maar ik heb een deel van die angst kunnen wegnemen door zelf al wat te experimenteren. Omwille van een zeer moeilijke zwangerschap met een aantal ziekenhuisopnames was ik in totaal tien maanden buiten roulatie. Heel die tijd geen seks meer gehad, en geen orgasme meer gehad. Plus nadien een fikse knip. Het is misschien niet iets wat je graag doet, maar bij mij heeft het geholpen om zachtjesaan weer zelf met mijn lichaam bezig te zijn, vóór ik mijn partner toeliet. Ik vond mijn eerste orgasme na de geboorte van mijn zoontje erg vreemd en ietwat pijnlijk aanvoelen, maar nadien ging het beter en uiteindelijk kwam alles weer helemaal goed voor ik het opnieuw met mijn man deed.