Ik had het fijn gevonden dat iemand mij verteld had over stuwing. Mijn borsten werden na twee dagen, drie cupmaten groter stonden serieus in vuur en vlam. Er na kijken deed al vreselijk pijn. Ik kon op den duur alleen maar met mijn armen omhoog zitten. Als ik ze liet zakken, aaaaaaah!!!! Op den duur witte kolen gekocht en in de koelkast gedaan. Als ze goed koud waren brak ik ze en legde ze gekneust in mijn bh. Ik had dus letterlijk borsten als bloemkolen! Dit was gelukkig maar alleen bij mijn eerste kindje. Bij mijn tweede niet gehad.

Hahaha die 2de opmerkingen van niet ingelogd is zo waar ook voor mij. Ben altijd een emotioneel persoon geweest maar alles in de wereld raakt me zo veel meer dan vroeger. Ik huil soms met een reportage of het nieuws op de radio! Alles maar vooral kind gerelateerde zaken kunnen mij enorm ontroeren. Ook met bv belachelijke dingen moet ik soms huilen, onder andere de voice Kids kan ik het niet droog houden, of ze zingen mooi of ze huilen of ze niet door zijn... 🙈😄

Wat ik verder vroeger zeker niet wist of gedacht had is dat je schuldig voelen ook hoort bij het moeder worden. Schuldig voelen als ze naar de opvang moeten, dat je soms me-time neemt, dat je niet alles perfect kan doen, hoe je soms reageert,...

Oh ja nog bijna vergeten, niet iedereen zit na een bevalling op een roze wolk! Ik heb de eerste 6 weken vooral gehuild, de eerste 3 maanden echt geploeterd om een ritme te vinden... Toen ik eindelijk het gevoel had dat dit mogelijk was moest ik terug gaan werken 😊!

- Dat de eerste keer naar het groot toilet gaan hels kan zijn... Ook de keren daarna trouwens.
- Dat borstvoeding de eerste weken enorm lastig en pijnlijk is, maar daarna een groot gemak.
- Dat er iets essentieel verandert tussen jou en jouw partner.
- Dat je om de duur zo afgevlakt wordt door het slaaptekort dat je volledig op automatische piloot zaken doet.
- Dat als je na de eerste uren na je bevalling op een gewone stoel gaat zitten, je toch wel heel goed moet zoeken naar een plekje dat comfortabel zit.
- Dat het jou om de duur niet meer kan schelen wat ze met jou doen als dat kind er maar uit is

° dat borstvoeding ook gewoon goed kan gaan en niet bij iedereen kloven, pijn, last geeft

*Dat die onderbroken nachten best mee vallen, ben wel nog niet aan het werk. Maar opstaan gaat nu vlot, als je dat mooi kopje ziet is alle slaapgebrek vergeven.
*Ik heb een epidurale gehad en voelde mijzelf niet persen. Nadien weeënopwekkers gekregen en 2u lang helse persweeën, ik was compleet hysterisch en in paniek van de pijn en had mij daar niet aan verwacht door de epidurale, ik heb echt het gevoel dat die pijnstilling voor geen meter meer werkte.
Ik heb ook geen tranen van geluk maar opluchting gelaten, het is niet zoals op tv.....
*dat je kan overgeven van de spanning/hormonen tijdens weeën
*dat de kraamweek veel tranen en schuldgevoelens met zich brengen. Maar ook veel gelach en hilarische momenten, en dat je door de bevalling in je broek kan plassen van het lachen. En dat ok is ha.
*Dat ook de papa last kan hebben van babyblues als hij terug moet werken, het is voor hem ook veel emoties.
*Dat al het negatieve niets is in vergelijking met liefde voor man en baby

* Dat je aambeien kan krijgen door de hevige druk bij het persen. Ik heb een week na mijn bevalling wenend bij mijn huisdokter gezeten omdat ik niet pijnloos kon zitten (maar het komt goed! Ookal kon ik dat toen niet geloven)
* Dat niet alle kindjes zo vlot aangelegd geraken aan de borst. Mijn zoontje kreeg mijn tepel maar niet te pakken en viel continu in slaap. Zowat alle vroedvrouwen hebben aan mijn borsten gezeten en er was er maar 1 die hem iets beter aangelegd kreeg. Gevolg: ik ben met bloedende kloven uit het ziekenhuis vertrokken... Uiteindelijk is het gelukt met tepelhoedje. (Ook dat gaat daarna wel vlotter. En elke keer hij nu tijdens een voeding zijn hand op mijn borst legt, smelt ik)
* Dat epidurale verdoving te goed kan werken. Ik heb nooit persweeën gevoelt en heb dus op aangeven van de gynaecoloog en vroedvrouw moeten persen

Helemaal eens met de boodschappen over borstvoeding. Het is echt doorbijten in het begin met kloven hier ... Die compressen die ik dat eerste jaar in de koelkast mocht leggen en er nadien opdoen deden zo'n deugd. Om die dan 3 jaar later bij de 2e niet meer te krijgen. Reden vergeten. En dat is ook meteen mijn 2e puntje dat ze me vroeger hadden mogen zeggen : dat de tips die je bij een 1e baby krijgt toch vaak wisselen zodat ze bij een 2e plots anders worden weergegeven. Gaat over geven van vitamine D, naar badje geven, naar later groentepapjes toe enz.
Veel blijft, maar toch ook veel wat verandert met de jaren.

Verder:
- dat babytjes die geel zien ook suffer zijn in drinken ... Hier ben ik pas nadien achtergekomen, dacht dat ze gewoon niet goed aanhapte en dus vaker loste of gauw genoeg had. Was vaak 2 slokjes en dan weer in slaap...
- dat je de opmerking "zo'n goeie slaper!" nog even voor jezelf moet houden tot nacht 2 voorbij is. De eerste nacht slapen ze bij voor de bevalling, de 2e nacht krijgen ze echt honger ... Ik heb bij beiden de 2e nacht geen oog dichtgedaan en vrijwel constant aangelegd. 2e nacht is vaak de ergste en de verpleegsters zeiden ook dat dat geweten was. Door iedereen behalve door mij? Ik merkte bij mijn 2e door dit gewoon te weten dat ik veel rustiger bleef onder zijn gehuil.
- dat zo'n beertje met baarmoedergeluiden echt werkt ... Dat had ik nooit verwacht.

Suc6!

- Dat een knip pas echt pijn begint te doen na een paar dagen. De eerste dag zat ik nog heel comfy op mijn bed.
- De knip kan je tot héél lang na je bevalling voelen.
- Je na de bevalling nog 0% schaamte hebt over je eigen lichaam.
- Dat borstvoeding je heel onzeker kan maken. Drinkt mijn kindje genoeg?
- Je voor een uitstapje van 1 uurtje een hele dag bezig bent de voorbereidingen.
- Kindjes krijgen niet altijd roze geur en maneschijn is.
- Babytjes niet altijd veel slapen in het begin.

Super topic

Het lijkt vaak taboe om te zeggen dat het niet allemaal makkelijk gaat hé.

Mij hadden ze gerust mogen vertellen dat ik dagen niet normaal zou kunnen gaan zitten
Ik wist dat je aambeien kon krijgen, en dat plassen in het begin wel eens pijn kon doen. Daar had mijn schoonzusje me al voor gewaarschuwd.
Aambeien had ik wel, plassen deed bij mij echter geen pijn.... maar de knip in combinatie met de aambeien wauw!!! Niemand had me gezegd dat het daar beneden allemaal opgezwollen zou zijn en ik letterlijk zou moeten rollen in bed om recht te geraken
Nu heb ik wel een superventje dus ja, we hebben er wel om gelachen en hij heeft me vaak recht geholpen

En inderdaad, wat borstvoeding betreft geven ze het allemaal te rooskleurig weer. Ik geef toe, eenmaal goed opgestart vond ik het super makkelijk hoor. Ze dronk goed en ik gaf echt overal eten. Geen gedoe als we ergens naartoe gingen, welk uur ook, als ze honger had kon ze eten. Maar die eerste dagen waren echt niet makkelijk. En daar hoef je geen kloven voor te krijgen want die heb ik nooit gehad. Altijd goed opgelet dat ze goed aanhapte Enzo maar de eerste dagen lukt dit niet altijd, moet je vaak terug herbeginnen en ze "losmaken" om terug aan te leggen tot het goed is, ze viel constant in slaap, .... Ik heb toen echt een paar keer geweent omdat ik dacht dat het niet ging op gang komen en de vroedvrouw heeft mijn borsten meer vastgehad dan ons kleintje denk ik . Maar eens de eerste dagen voorbij waren en we ook terug thuis waren ging het heel vlotjes

Oh ja, en ze hadden ook mogen zeggen dat je sexleven terug opnemen niet evident is na de bevalling. Ik had echt schrik voor de "eerste keer" en die viel ook helemaal niet mee! De eerste keren was het echt maar eens eventjes erin en weer stoppen hoor.... Er zijn de eerste weken veeeeeel glijmiddel tegenaan gegooid en de tip van mijn vroedvrouw om de knip te masseren was echt een redder. Dat had helemaal niemand verteld! Door het terug dichtnaaien kan de plaats harder worden en dat masseren kan dus helpen om het terug soepeler te maken.
Laat het een tip zijn voor anderen

Ja dat bloedverlies in brokken dat wist ik destijds ook niet.
Ik schrok mij een bult toen er plots een naaktslak uit mij viel.