Kraamhulp zal 4u/ week komen, en ook geen maanden aan een stuk. Dus daarmee is natuurlijk niet alles gedaan, besef ik absoluut. Maar heb veel maaltijden ingevroren, we doen collect and go en mijn man is zeer behulpzaam. En iedereen vindt wel een nieuw ritme met hun baby.
Mijn schoonmama ken ik ondertussen goed: ze zal zeker vaak willen komen om de kleine te zien. Maar er is haar ook niets te veel, ze zou zeker zelf beginnen met de strijk en maaltijden meenemen voor ons bv.
Voor velen misschien een droom, maar ik ben graag op mijzelf. Ik ben iemand die sowieso niet veel behoefte heeft aan familiebezoek, ben graag alleen thuis met mijn man, aangezien we elkaar in de week 's avonds hooguit een uurtje of 2 zien, teer ik op de weekends.
Maar misschien heb je gelijk en ben ik blij met het vele bezoek/hulp die eerste weken. Maar van nature ben ik eerder een eenzaat en trek ik graag mijn plan.
We zullen zien, wie weet verander ik daar wat in.
T is allemaal positief bedoeld uiteraard, wil gewoon niet dat mijn gezin en nieuwe "moederrol" uit enthousiasme door de oma wordt overgenomen. Heb het de laatste weken wat meer kunnen relativeren.
En het zijn misschien angstige zwangerschapshormonen, maar zal toch weer een aanpassing zijn aan de familierelaties, en ik had dat niet zien aankomen....

VPK: ik ken je gevoel door en door. Ik ben ook iemand die erg op mezelf is, en alles altijd alleen wil doen...

MAAR door verschrikkelijke complicaties tijdens de bevalling, heb ik 14 dagen in het ziekenhuis doorgebracht. Ik was een wrak, ik kon niet weg door de rugpijn en dochtertje ging van mij altijd voor. Ja, mijn schoonfamilie is exact hetzelfde als van jou (zijn wel geen boeren, maar ook enorm veeleisend als ze op bezoek komen e.d. en wonen ook op 1,5 uur rijden). Ik heb er gemengde gevoelens aan overgehouden. Het was ook hun eerste kleinkind, en zij verwachten inderdaad ook koffie/thee, middagmaal, e.d. . Heb hun, zeker tijdens die eerste weken(!) gezegd dat ze zeker mochten komen, maar dat ze ten eerste absoluut niet mochten letten op de rommel en ten tweede dat ze zelf hun eten moesten voorzien, of het nu boterhammen/koffiekoeken waren of warm eten als ze dat wilden. Heb mijn schoonmoeder zelfs nog weten spaghettisaus meenemen, voor bij ons op te eten en de rest kregen wij dan, om in te vriezen uiteindelijk. Ja, ze waren ergens "in hun gat gebeten" zoals we dat hier zeggen, want zij verwachten eens ik uit het ziekenhuis kwam dat ik direct weer kon springen en doen. Maar dat was niet het geval. Ik kon amper ons kleintje een badje geven (vooral door mijn rug), laat staan mijn huishouden doen. Partner werkte toen in drie ploegen (nu in twee), dus hij kon ook niet veel doen tijdens de week. Resultaat: zaterdag lag ons appartement er hopeloos bij. En eerlijk? Eens ze zagen dat ik het zo moeilijk had, kwam zijn moeder af en toe helpen schoonmaken. Heb toen wel zware commentaren gekregen dat het er allemaal zo vuil bij lag (terwijl kraamhulp dan ook nog es kwam), maar dat raakte mij toen niet. Ik was al blij dat het al es gedaan werd. Mijn schoonouders zijn echte kuisfreaks, ik en mijn vriend kijken daar zo niet naar (de schimmels kruipen hier nu ook niet rond natuurlijk, maar is het es een dag niet gestofzuigd, het zij zo) Mijn ouders begrepen het allemaal wel dat het er wanordelijk bij lag, en zij kwamen dan om ons beebje te zien, niet om te kuisen. Dus al bij al was ik al es blij dat mijn schoonmoeder kwam. Zij kwam wel "maar" 1 x om de twee weken voor een dag in het begin. En ja ik kon/kan het soms ook niet aan, al die drukte dat ze met zich meebrengen.

Jij zal toch echt op je strepen moeten staan, vooral dan nog over dat hele etenskwestie. Maar geloof me: aanvaard de hulp dat je krijgt. En eerlijk? Mijn ervaring leert ook dat het beter is dat zij naar jou gaan, dan dat jij naar daar gaat. En als je echt geen hulp wilt, zou ik dat dan ook echt wel zeggen, hoe moeilijk dat ook lijkt. Maar vergeet niet: zij komen uit een ander gezin dan jij, en het is ook een speciale gebeurtenis voor hen. Een gulden middenweg lijkt mij, zoals altijd, het best. Dus bv: ja ze mogen komen, maar eten en gebak voorzien ze zelf. ja ze mogen komen, maar voor 2 uurtjes bv. ipv 4 als het dan toch voor gebak en koffie is dat ze komen. Als ze echt constructief komen helpen in het huishouden/ met de verbouwingen, kun je de regels dan nog wat versoepelen. Nogmaals, het is jij die hierin beslist. Ik probeer gewoon te helpen door voorbeelden te geven wat je zou kunnen doen. Je hoeft dit niet te doen uiteraard

Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal en ik wens je veel sterkte. Ik weet hoe zenuwslopend schoonouders soms kunnen zijn!

Veel succes ook met de bevalling

Vpk... ik wens je heel veel succes! Hopelijk brengt je man de boodschap over. Ik krijg rillingen als ik dat van die B&B lees... Enthousiasme is leuk en normaal maar het is voor mij toch echt wel té...

Veel succes laatste weken!!!

@VPK Nu maar hopen dat je een week overtijd gaat hé Dan hebben ze dat weekend in de B&B voor niks geboekt!!

Succes en ik steek toch nog even een hart onder de riem: je hebt mooie compromissen voor gesteld in mijn ogen. Het mag wat verdeeld worden hé, het is tenslotte niet "iedereen" zijn baby maar die van jullie en een quality time om aan elkaar te wennen en te leren kennen is echt super belangrijk! Ik krijg nog rillingen als ik denk aan de opmerking die ik de tweede dag thuis kreeg door mijn "inwonend" bezoek voor die week...

Voor wie nieuwsgierig is:

Vorige week mama geworden van een flink zoontje.
Veel visite gehad in het ziekenhuis, was zodanig flauw 1ste dag dat iedereen hem heeft vast gehad van dichte familie en ik er zelfs niet oplette (was amper bij bewustzijn na zware bevalling).
Maar dagen nadien geen enkele jaloezie gevoeld, gaf hem met plezier in de armen van familie. En iedereen zit zo te stralen met het ventje.
Ben wel blij dat we de eerste week thuis geen visite doen, omdat we 's nachts echt ons ritme moeten zoeken en overdag slaap kunnen inhalen.
Plus bezoek van vroedvrouw, kraamhulp, man die verschillend boodschappen doet (slechte flesjes gehad). Het is wel druk. Grappige is, dat man heel bezorgd is geworden over baby (nog meer dan ik ha)
En kijk uit naar familiebezoek dit weekend. En we sturen elke dag meerdere foto's/ ervaringen naar ons familie (facebookgroepje).
En merk dat iedereen content is
Eind goed al goed