Tja, dat een KS een operatie is, is voor mij alvast geen groot argument want ik moet nu zelf een herstel-operatie ondergaan om de gevolgen van mijn "natuurlijke" bevalling te proberen herstellen.
Ik ben voorlopig nog niet in het stadium van Blub dat ik ermee heb leren leven. Ik heb nog altijd een klein beetje hoop dat ik ooit terug zal kunnen vrijen zonder pijn. Misschien dat die hoop wel langzaam uitdooft he.
Nu ja, ik wil geen pleidooi houden voor KS hoor, gewoon dat er eens wat meer aandacht zou gaan naar het herstel achteraf van een normale bevalling. Maar ik begin te denken dat ik een heel erge uitzondering en pechvogel ben, want ik heb hier recent een bericht gepost met de vraag of iemand ook ervaring heeft met dergelijke hersteloperatie en kreeg nog maar één antwoordje.

Hallo,

ik wil geen oordeel vellen over aprilvisje, maar wel even voor de andere vrouwen die een rampzalige natuurlijke bevalling gehad hebben even meegeven dat ik beide heb gehad: een zeer zware bevalling van mijn eerste waar ik gescheurd ben van voor tot achter en na 5 maanden een hersteloperatie (die overigens niet zo erg was als ik gevreesd had) gehad heb. (Waarna overigens vrijen weer aangenaam was, terwijl het tot dan toe zoveel pijn deed dat het gewoon niet meer ging.)
Bij mijn tweede is het een spoedkeizersnede geworden.
Hiermee wil ik aantonen dat ik beiden gehad heb en ik kan dus uit eigen ervaring zeggen dat ik gewoon bevallen beter vind. Je bent sneller hersteld en kan sneller rondlopen, terwijl ik van mijn keizersnede zelfs nu nog last heb.
Maar wat ik wel vind, is dat je als je na een natuurlijke bevalling nog last hebt (en zeker met vrijen), je niet moet wachten om terug naar de gynaecoloog te gaan, maar gewoon zo snel mogelijk een afspraak moet maken en dat moet laten oplossen, want vrijen is toch een zeer belangrijk onderdeel van je relatie.
Verder vind ik dat het aprilvisje haar recht is om een keizersnede te willen, misschien heeft ze er inderdaad zeer goede redenen voor die ze niet aan iedereen zijn neus wil hangen.
Ik heb een kennis waarvan gezegd wordt dat ze een keizersnede gevraagd en gekregen heeft (ik weet niet precies bij welke gynaecolog, maar het was in Diest). Ik denk trouwens dat in sommige gevallen (als de mama bijvoorbeeld zoveel schrik heeft, waardoor ze in plaats van gaat meewerken tijdens de arbeid gaat tegenwerken en zo zichzelf en haar kind ongewild in gevaar brengt) het aangeraden is om een keizersnede te doen ipv gewoon te moeten bevallen.

groetjes,
Lien

En al die mensen die denken dat aprilvisje er een goede reden voor heet. Als haar reden goed was zouden er niet al verschillende gynes geweigerd hebben. En bovendien zou ze dan buiten hier te beginnen schelden die reden wel gewoon vertellen.

Wist je dat een kind die geboren is via een ks 80% !!! meer kans heeft op astma.

Google maar eens op de risico's die een ks voor een kind met zich mee brengen.

Maar goed, ze wil dit toch niet weten, maar ik hoop dat ze zich beseft dat het belang van het kindje nu al boven haar eigen belang geplaatst dient te worden.

Wat ik mij afvraag? Waarom zou een ks zoveel meer kans op overlijden geven enz...?
Ik heb al zoveel gehoord over gezonde kindjes...die zaten klem in het geboorte kanaal, zuurstoftekort...gebroken sleutelbeen enz...
Daar was ik ook ban gvoor ze..
Bij mijn eerste was het een gewonen bevalling en mijn gyn wou na 36 uur een ks en de vroedvrouwen niet....
Uiteindelijk werd het ks en bleek mijn dochters hoofd veel te groot(39 cm) Die had er nooit uitgekunnen? ik mag er niet aan denken wat er zou gebeurt zijn

Dus bij mijn tweede had ik wel de keuze...als ik te bang was en het was een groot kindje kon ik kiezen...(dus niet in het wilde weg maar met reden) en ik heb negen maanden(echt tot de week voor ik uitgerekend was) mogen nadenken. Ik koos weer voor een ks...puur voor de angst(ze was ook weer groot)

MAAR als ik de eerste keer een normale bevalling zou gehad hebben zou geen haar op mijn hoofd eraan gedacht hebben om een ks te vragen. het herstel van de tweede was veel zwaarder(veel liteknweefsel,pijn van de epidurale) En als je dan al een peuter hebt lopen...
Maar ja angst is een vies beestje hoor

ach, is weer zo'n discussie die gevoerd wordt vanuit ieder zijn achtergrond (net als bij borstvoeding). Sommige vrouwen kunnen nu eenmaal niet natuurlijk bevallen en dan mogen we blij zijn dat de geneeskunde zover staat dat ks kunnen.

of kinderen hier zoveel slechter uitkomen? gochja, ikw eet het niet. Zelf ben ik een ks-kind en heb nog nooit last ondervonden of iemand die me heeft gezegd "ah ja, das omdat jij met keizersnede bent geboren". het enige wat wel waar is, is dat mijn moeder in begin jaren 80 geen ks kreeg via epidurale en ik dus om 9u ben bevallen en mijn mama, mij maar om 17u heeft gezien en ja, dit is een moeilijke start wat de hechting betreft.
maar wederom, tijdgeest, omstandigheden, etc...

dat borstvoeding minder op gang komt....gochja, soms wel, soms niet. Vrouwen die vaginaal bevallen, daar komt het soms ook niet zo vlotjes op gang. Wat met epiduralen, wat met inleiding, het is een eeuwigdurende discussie en elk moet voor zichzelf uitmaken hoe hij of zij hier tegenover staat.

ks houden risico's in, vaginaal bevallen ook. het is een kwestie van pro en con's en een arts die verantwoordelijkheid hierin wil nemen...

DAt er traumatische vaginale bevallen gebeuren daar ben ik het volledig mee eens. maar dat er ook supermooie bevallingen gebeuren ook. Zelf heb ik ook niet steeds de mooiste bevallingen gehad maar de ene was wel "aangenamer" dat de andere. Of ik telkens opnieuw angst had om te bevallen, JA....vergeet je dit achteraf JA...
ik toch.
en na mijn 3e kind was het een erg moeilijke periode en ben ik dankzij de hulp van een psychologe ook alles anders gaan zien en kon ik alles wat beter plaatsen, etc etc...

Ik ken echter dames die erge angst hebben om te bevallen, of zelfs voor een vaginale echo te gaan en dergelijke. Ik zelfs iemand waar het enorm erg is, hevige angst en zo en de gynaecoloog zal bij haar nuv oor de 3e keer een keizersnede uitvoeren omdat ze gewoon vaginaal niet "wil" bevallen.
mss zou hier ook sprake moeten zijn van psychologische begeleiding en er dan geleidelijkaan tot komen om je angsten los te laten, maar we leven helaas niet in zo'n ideale tijd

ik wil hier maar mee zeggen, oordeel niet te snel en laat mensen hun eigen keuzes maken. Als ze dit nu willen en een arts vinden die hier medisch achter staat, tjach, waarom niet hé.
ik vind het de artsen die weigeren, sieren dat ze bij hun standpunten blijven. maar ja, ik ken ook andere artsen die voor hun portemonee kijken en die geen bezwaern hebben tegen een ks.

personlijk denk ik ook dat de topicstartser mss wilde discussie uitlokken, het is weer typisch dat het net hierover gaat net als bij borstvoeding

Ik zou echt niet weten welke gyn. daar mee zal instemmen als er geen medische redenen zijn. Als het om psychische redenen is, is het misschien een goed idee om dat eens héél duidelijk te maken aan je eigen gyn. Misschien dat hij dan wel bijdraait?

Dit gezegd zijnde zou ik voor geen geld ter wereld mijn natuurlijke bevallingen hebben willen ruilen voor een KZ. Mijn eerste was een inleiding en dat vind ik idd niks en de pijn is amper op te vangen.
Mijn 2de bevalling is onder invloed van de volle maan vanzelf gestart en was prachtig. Ja het deed pijn maar tot op het einde blééf ik 3 minuten pauze hebben waarin ik niks voelde en mooi kon recupereren.
De sfeer was heel intiem en zelfs gezellig. Enkel de sterrenlichtjes in het plafond branden en de spotlight van de gyn.
Dat warme glibberige lijfje op je buik trekken, daar kan niks ter wereld tegenop.

Succes met je zoektocht en ik hoop alleen dat je er geen spijt van krijgt.

groetjes

Ik ben altijd pro natuurlijk bevallen geweest, het liefst dan nog zonder pijnstilling, tot mijn 4de bevalling heel erg dramatisch is afgelopen.

Ik wou van mijn 4de kindje weer onder water bevallen omdat ik dat van mijn derde ook had gedaan. Maar het is helemaal anders gelopen. Ik was al een half uurtje op de materniteit en begon ineens heel erg veel bloedverlies te krijgen en een plankharde buik, ik kreeg een wee en ze ging niet meer weg, de pijn die ik toen voelde was niet te vergelijken met gewone weeen, ik dacht echt dat ik dood ging gaan, zo'n verschrikkelijke pijn, echt niet normaal. Uit een echo bleek dat mijn zoontje was overleden, volledige placentaloslating. Ik heb toen een ks gekregen om mijn leven te redden want ik had massaal veel bloedverlies, dat moment zag ik het ook niet meer zitten om natuurlijk te bevallen, want waarom afzien als ik er niks voor in de plaats kreeg. Ik heb toen een spoedkeizersnede gehad, want had nog maar 2 à 3cm, hadden we afgewacht tot 10cm ik was simpelweg doodgebloed, achteraf zijn mijn gyn dat het eigenlijk beter was geweest als ik natuurlijk was bevallen (zoals Dieke in haar post al vermelde) maar bij mij was die mogelijkheid er dus absoluut niet.

Nu proberen we dus opnieuw zwanger te worden en reeds begin december heeft mijn gyn vastgelegd dat ik met een geplande ks zal bevallen ergens tss week 37 en week 38. Dit omdat ik met een herhalingsrisico zit (ik had een extreem korte navelstreng + dat hij 2 keer rond mijn zoontje zijn hoofdje zat, tijdens het indalen, tijdens de bevalling heeft hij waarschijnlijk alles zelf losgetrokken, ik kan me niet van het gedacht losmaken dat mijn zoontje met een geplande ks nog had geleefd...) en ook omdat mijn gyn zo de meeste controle heeft. Ook omdat het gedacht aan een gewone bevalling me ijskoude rillingen bezorgt, tjah het was dan ook heel traumatisch voor mij, om 17.45h binnenkomen om te bevallen, om 18.15h krijg je te horen dat je kindje niet meer leeft en om 18.58h kreeg ik een dood kindje in mijn armen, ik had het me zoooo anders voorgesteld een dik uur daarvoor...

Daarom ik ben altijd pro natuurlijk bevallen geweest maar nu dus zeker niet meer, maar dus ook door hetgeen ik heb meegemaakt, ik MAG nog natuurlijk bevallen als ik wil, maar ik wil dus absoluut niet meer, ik ben trouwens vrij snel genezen van de ks, mocht na 4.5 maand al trg zwanger worden, ik had het me eerlijkgezegd veel slechter voorgesteld.

Maar of je een gyn zal vinden die zomaar zonder goede beweegredenen een ks gaat uitvoeren, ik weet het niet, ik denk dat je je idd wel goed zal moeten staven met een zeer goede reden.

Veel succes in je zoektocht.

MarijkeAangepast door Marijke001 op 24/01/2011 13:06

Ik heb een keizersnede (geplande) gehad,en waarschijnlijk wordt het nu weer een keizersnede.
Sorry,ik snap echt niet wie er zomaar om zou vragen.
Ik begrijp het wel als je bang bent voor de bevalling,maar wie is dat niet?
De dagen voor en de momenten van de keizersnede was ik ook enorm bang hoor.
Je krijgt niks om te kalmeren en op de moment dat ze de baby eruit halen voel je dat ook wel hoor.
Laat staan de pijn achteraf.

Ik zou graag deze keer natuurlijk bevallen.

Verder ken ik ook geen gynaecoloog die dit 'zomaar' doet,en ik denk niet dat je die gaat vinden.
Ik denk ook dat de meesten op dit forum je goede raad geven om je te helpen,maar als je zo nog gaat reageren zullen de meesten wel afhaken.

Ik ben natuurlijk bevallen van een tweeling, zonder epidurale, geknipt. Dus best wel veel last van de knip nadien ... kon niet zitten zonder zwembandje. Heel veel bloed verloren tijdens bevalling, waardoor ik bloedtransfusie nodig had.

M'n tweede bevalling was een keizersnede, maar o wat een hel ... die doorgesneden buikspieren. Daar een knip toch nog niet aan tippen. En geloof me ... ik heb een hele hoge pijngrens.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik bevallen eigenlijk helemaal niet leuk vind ... op welke manier dan ook . Al is het cadeautje achteraf wel fantastisch mooi!