hey,

Eerst en vooral proficiat met de geboorte van jullie dochtertje!
Spijtig dat jouw man de mooiste moment van je leven verpest door zo dingen te zeggen! Was hij ervoor ook al zo dan en bij de geboorte van de andere kindjes? Zowiezo heeft hij geen recht van spreken want jij doet alles, dus probeer er u vooral niet te veel van aan te trekken.. misschien is hij gewoon jaloers dat jij thuis bent en voor de dochter kunt zorgen en hij moet werken?
Bij mij vond mijn vriend het heel erg toen hij na paar weken na de geboorte terug moest werken en ik kon thuisblijven met de dochter vandaar dat ik in die richting denk?
veel sterkte alleszins!

Dat je voor veel zelf instaat zal bij heel wat vrouwen met werkende mannen zo zijn maar die commentaar als jij in de zetel zit. Beetje respect voor u is niet te veel gevraagd e.
Nachten nam ik op mij tijdens de week. Weekend deden we samen.
Huishouden deed ik snel terug zelf. Man was na 10 dagen al terug volop aan het werk maar als het een stort was thuis of ik had geen eten of geen zin om te koken, dan werd daar niks van gezegd.
Die kritkiek zou ik niet pikken en eens wat leer uitleg vragen. Mss zit hem iets dwars ?

Ik denk dat velen herkennen dat we er toch wel grotendeels alleen voor staan. Hier zorgt het ook soms voor wrevel. Maar die commentaren vind ik ook niet acceptabel. Toch zeker eens proberen aan te kaarten met hem...

Jammer dat je nergens terecht kan, ik versta niet dat iemand tegen u zegt dat je het slachtoffer speelt!!
Je hebt het al zwaar genoeg als je alles alleen doet, chapeau daarvoor!
Maar geeft uw man altijd zo commentaar? Sorry maar niemand verdient het om zo tegen gesproken worden hoor, jij verdient beter!

Aangezien de topicstarter toen ze 6maand zwanger was een topic opende waar het verhaal net zoals nu was, zal het daar mss altijd zo zijn?
Mss kan ze dit nu gewoon niet hebben en is die man net zoals anders

Eerst en vooral een hele dikke proficiat met de geboorte van jullie kindje!

Wat mij betreft speel je zeker geen slachtoffer! De keuze voor een kind is een keuze die jullie samen maken en daar horen heel wat verantwoordelijkheden bij. Meestal neemt de vrouw inderdaad wel wat meer taken voor haar rekening, maar dat geeft je man niet het recht om zo tegen jou te doen en zelf helemaal niets doen.

Nu heb ik wel je topic enkele maanden geleden gelezen en om eerlijk te zijn... dit zag je eigenlijk toch wel aankomen? Heel wat mensen hebben je toen al gewaarschuwd dat je er alleen voor zou staan als er niets ging veranderen in jullie onderlinge relatie en vooral door het gebrek aan respect van jouw man naar jouw toe! Hebben jullie ondertussen (voor de baby er was) er nog gesprekken over gehad? Heb je kunnen doorspreken over hoe jij je voelt? Persoonlijk denk ik dat deze situatie niet zal veranderen zolang je man zo respectloos blijft... Ik hoop dat ook uit de grond van mijn hart dat je dat respect op een of andere manier alsnog kan afdwingen, voor jezelf maar zeker ook voor je kinderen!
Beb je in tussentijd al kraamhulp gekregen? Dat kan misschien ook wel al wat van je werk verlichten? Een poetsvrouw in huis nemen? Was naar een strijkatelier brengen?

het probleem uitspreken is idd wel de eerste stap
en het luidop zeggen maakt het probleem vaak al wat kleiner
... in de veel gevallen
maar hier ... Goh
Kan je minder verdragen van je andere kinderen omdat je te moe bent ? Of ga je de kant op van een postnatale depressie ?
Zijn er geen vrouwen in je omgeving die ook kinderen hebben en weten wat het is om voor kindjes te zorgen ?
Ik zou zeggen ... Lekker egoïstisch zijn in de mate van het mogelijke ! Je grotere kids eens weg doen, je man zonder eten laten zitten en boodschappen en gezellig met je kleintje een uitstap doen ! Tijd voor jezelf nemen! De verwijten krijg je toch dus waarom zou je nog rekening houden met hem of wat hij er van denkt ?
Narcist je man ??