Ben het allemaal zo beu
Mijn kinderen zijn het probleem niet. 🙄 Ik ben nu een goei 5j samen met men vriend. Hebben 2 prachtige kinderen waarvan de jongste 2 maanden oud is. Maar nu komt het. Eigelijk liep het al mis sinds men 1ste zwangerschap. Ik was ongepland zwanger. Maar hij troosde me. Ik dacht OK. Dan maar een baby. Ik had er altijd van gedroomd... Tot ik met hem samen was. Maar vanaf toen ging het ook serieus bergaf. Hij begon mij voor het minste uit te schelden. Kan gewoon nix goed meer doen. Uiteindelijk ben ik zelf degene die fout zit. Als hij bv te laat op werk is of te laat opgestaan. Krijg ik een hoop verwijten naar men kop. Bijt ik is van me af.. Heb ik een groot bakkes, arrogante smoel, ga ik ff graaf doen. Het komt erop neer ik mag dus nooit me' gedacht zeggen 😠want uiteindelijk schuift hij alle schuld in mijn schoenen. Ik mag precies alleen maar ja knikken. Een nu ben ik het ja 3/4 van onze relatie echt beu. Ik wil van hem weg. Heb het intussen al paar x gezegd maar hij dreigt da hij de kinderen van mij wil afpakken.
Hoe pak ik dit het beste aan? Ik kan nergens terecht.
Hoe pak ik dit het beste aan? Ik kan nergens terecht.