Door Danielle op 12/10/2009 - 13:33:

Op 31 december 2007 kregen wij een prachtig eindejaarsgeschenk. Dolgelukkig ging ik zwanger 2008 in. Het was enorm snel gegaan. Na 1 maand was ik al zwanger!

Tot 20 weken verliep alles vlot: geen problemen, alleen een beetje kwaaltjes maar niets om ongerust over te zijn.
Op de 20 weken echo was er een probleem te zien met één van de niertjes van ons kindje. Niets levensbedreigend, maar het moest wel opgevolgd worden. Doodongerust gingen we naar huis. Het was een slag in ons gezicht. Ons ventje was nog niet eens geboren en er waren nu al problemen…
Het waren zware nachten van niet veel slapen… We leefden in een waas en konden niet meer genieten van de zwangerschap.
De echo’s volgden elkaar snel op…

18 Juli moest een mooie dag voor ons worden, het was onze trouwdag. Maar helaas werd deze dag overschaduwd door een zwarte wolk...
Trots kon ik mijn zwanger buikje tonen op de foto’s en aan de familie die kwam opdagen. Maar tegen het einde van de dag zat het niet meer goed. De stress en de schrik waren te groot. Mijn man en ik gingen verslagen naar huis.

Op 30 weken hadden we weer een controle. Maar 29 juli was een zwarte dag voor ons allemaal. Het hartje klopte niet meer. Ons ventje was er niet meer.
Ons eerste serieuze zware klap als man en vrouw... Het verlies van ons eerste kindje. Bevallen van een kindje dat niet schreeuwt bij de geboorte... Die stilte was de pijnlijkste stilte die ik ooit had meegemaakt...
Crematie regelen, geboorte aangeven… En ja, wel in die volgorde, iets wat een ouder niet zou mogen meemaken.
Een halve maand later kreeg ik een curettage, want waren resten blijven zitten van de geboorte. Pijnlijke dagen gevolgd door pijnlijke nachten. Zowel fysiek als mentaal, en ook voor mijn man.
Maar achteraf was mijn lichaam klaar voor een broertje of zusje…

Een maand later: geen maandstonden. Voorzichtig gelukkig…
En ja hoor, opnieuw zwanger van de eerste keer. Een nieuw geluk, misschien ook nieuw verdriet, maar alleszins een droom. Ik was weer zwanger en de toekomst met een kindje was weer iets korter bij.

Na 7 moeilijke maanden, beviel ik van een meisje... Haar broertje keek mee vanuit de sterren en zag dat het goed was.

Danielle